Wielki Come Back!

Cześć kochani! Zgłaszam, że wróciłam cała i zdrowa, oszołomiona tym jak wiele rzeczy naraz można nie musieć robić. Wyleniuchowałam się bardzo i zdawało mi się, że nic się nie działo, ale jak wróciłam odkryłam, że Bóg wiele rzeczy układał w moich sercu cichcem. Tak więc o wiele więcej na temat mojego miejsca, pozycji i przeznaczenia wydaje się teraz jasne niż przed wyjazdem! Zadziwiające! I to bez żadnego spinania się.

Ważnym wydarzeniem był chrzest. Chrzciło się całkiem sporo osób od kajtusiów takich ośmio chyba letnich aż po całkiem dorosłe osoby. Było to wydarzenie doniosłe i piękne. Dzień był coprawda zimny i pochmurny, ale jak staliśmy nad jeziorem i modliliśmy się, Edek niejaki zaczął ogłaszać nad przystępującymi do chrztu światło Chrystusa i ogień Ducha - wówczas niebo się przejaśniło - wcale nie całe, tylko ten kawałeczek nad nami - zalało nas punktowo światło słoneczne. Bóg nie mógł do nas jaśniej :) przemówić. Czasem musi być pochmurno, żeby światło znów nabrało dla nas znaczenia. Wierzę, że Bóg naprawdę uśmiecha się nad każdą z tych osób i nad nami. Oto czas łaski!

Jedną z osób chrzczonych był mój nowy znajomy z Afryki. Choć trudno w to uwierzyć znowu spotkałam kogoś z tego egzotycznego kontynentu i to gdzieś w polskiej głuszy. Malcolm jest uchodźcą. Wiele przeszedł i bardzo leży mi na sercu jego los. Jego status w Polsce ciągle się waży, a w przypadku odesłania go do jego kraju, jego życie może być w poważnym niebezpieczeństwie, łagodnie mówiąc. Jeśli mielibyście takie tknięcie, zgódzcie się ze mną w modlitwie o Bożą ochronę i umocnienie Bożego prowadzenia dla jego życia.

W tej chwili jakoś przedziwnie rzuciłam się w wir różnych wydarzeń, spotkań, formalności, lekcji, pomysłów. Od długiego weekendu majowego mam wrażenie, że zaczęłam całkiem nową fazę życia. Choć niby nie tak wiele się zmieniło, ale ja mam wrażenie, że ciągle robię całkiem nowe rzeczy. Chodzę do Andrzeja N na nabożeństwa niedzielne, spotykam się z ludźmi, i to nieraz z takimi, których nie spodziewałam się kiedykolwiek zobaczyć, tyle nowych przyjaciół, zainteresowań - jak choćby ten blog. Aha i jeszcze jedno: mam odwagę marzyć. Pan powiedział mi niedawno, że mam zacząć marzyć o przyszłości. Na początku wcale nie umiałam, ale teraz mi się "włącza"!!!! A ty - marzysz? Jeśli chcesz się podzielić daj znać.

I to by było narazie tyle. Pozdrawiam serdecznie!!! Może następnym razem napiszę coś o moich marzeniach... a może jeszcze powinnam z tym poczekać. Zobaczymy.



A póki co: tańczę tańczę tańczę. Czego i wam życzę. Do zo.